Wszystkiego po trochu:P

Recenzja.
 Jak obiecałam, oto i ona:D:
 Parę tygodni temu, w czasie odwiedzin u koleżanki, wpadła mi w ręce książka pt. "Mechaniczny Anioł", amerykańskiej pisarki Cassandry Clark. W Polsce ukazała się 20 X 2010r. niecały miesiąc po premierze w Stanach. Jest ona pierwszą książką z trylogii "Diabelski Maszyny" która jest prequelem trylogii "Dary Anioła". 
 Jest to  gatunek fantasy-romance, którego akcja rozgrywa się w wiktoriańskiej Anglii. Główną bohaterką jest szesnastoletnia Theresa Gray, która po śmierci swojej ciotki Harriet przenosi się z Nowego Yorku do Londynu w poszukiwaniu brata. Na swojej drodze spotyka wampiry, czarownice, wilkołaki, demony i tym podobne istoty. Odkrywa w sobie nadnaturalne zdolności i przystaje do Nocnych Łowców, pół ludzi, pół Aniołów. 
 To typowa powieść dla młodzieży, która pozwala przenieś się w zupełnie inny świat. Miejsca które zostały tam opisane, w większości naprawdę mają swoje umiejscowienia w Londynie. Dzięki czemu cała historia nabiera realistycznego wyrazu. Ze względu na czasy w jakich fabuła została umiejscowiona, możemy zauważyć typowe maniery, zachowania oraz istotna sytuacja pozycji kobiet w realiach tamtych lat. 
 Wiele osób uważa, że największą wadą całej trylogii jest fakt, iż istnieje wiele podobieństw do trylogii Dary Anioła. Podobny charakter i liczba postaci, oraz struktura fabuły. To wszystko mocno razi, ale jeśli jest się fanem obu tomów to nie powinno to przeszkadzać. 
 Sądzę, iż przeczytanie tej książki wzbogaci nas intelektualnie, oraz przybliży nam realia panujące w tamtym czasie. Gorąco zachęcam do przeczytania tej książki, gdyż pobudza wyobraźnię i zaciekawia do dalszego czytania.  


 I co sądzicie? Osobiście uważam, że mogło pójść lepiej:P Ale czego się spodziewać, w końcu pierwszy raz coś takiego napisałam:P


Muzyka.
 Nadal przystaję przy swojej nowej playliście. Niektórych moich znajomych trochę dziwi moja "nagła" zmiana gustu. Myślę, iż zawsze preferowałam ten gatunek, tyle, że był pewien powód dla którego zrezygnowałam ze słuchania tej muzyki. Może kiedyś go zdradzę, ale póki co nie śpieszę się z przemyśleniami na ten temat.
 Parę dni temu usłyszałam pewną piosenkę i mi się spodobała, najbardziej brzmienie refrenu.

Moje życie.
 Od jakiegoś czasu mam problem z porannym wstawaniem. Albo budzę się o wyznaczonej porze, albo spóźniam się z wstaniem o godzinę, albo w ogóle nie idę do szkoły. Trochę mnie to irytuje i martwi, ponieważ z pewnością dostanę reprymendę od rodziców i wychowawczyni. Sama nie wiem czemu tak się dzieje. Wcześniej nie miałam takiego kłopotu.
 Niestety, przez ciągłe zmiany temperatur, znów choruje. Ale tam... (machnięcie ręką) Przyzwyczaiłam się;)


Myśli.
 Ostatnio mam dziwne wrażenie, że czas tak szybko leci, a ja stoję jak ten słup soli i wszystko mi umyka. Chcę się ruszyć, ale nie mogę, nie potrafię. Coś mnie blokuje...
 Czuję, iż przestaję być sobą. Tyle tylko, że tak naprawdę nie wiem kim sama jestem. Zdaję sobie sprawę, że niektóre te zmiany są dobre, że taka jest kolej rzeczy, ale nie potrafię pozbyć się wrażenia, iż kieruję się trochę nie w tym kierunku. Wtedy automatycznie nasuwa mi się pytanie, 

"Czego tak naprawdę chcę?"

Na zakończenie:

Takie coś:P:

"Czasem, dość często.

Myślę sobie co by było, gdybyśmy byli MY.

Co byśmy robili, jak to by się stało.

Zatapiam się w marzeniach i zapominam,

Że w rzeczywistości też, jesteś TY,

Też jestem Ja,

A żebyśmy byli My,

Muszę po prostu spróbować.

Tyle, że strasznie się boję,

Więc wolę zostać u NAS."

PS:Ojojoj, ile mi to zajęło:P 

Miłego czytania!;)